Sunday, September 14, 2008

Senorita


Iisipon kong lanseta an kapot mo
asin bakong mga pisog nin rosaryo
an pinipiripisi nin simong mga murong
nakatago sa irarom nin itom na tapis.

Sarong lakdang kong parani saimo
paraning lakdang man sa kalot ko.

Orog nang bakong kayab
ang pugol nin saimong palad
na kadto hilom na nagpapahayag
puede kang maka-olay o dai nanggad.

An turuhok nin nasusulang mata
pinapasaluib an pugol na pagdududa.

Magin tindogon mo garo sa sarong guardia,
cierto an mga bitis sa daga, alagad
an puti mong manggas mga pakpak
nin alibangbang na andam maglupad.

Kaya madagos ako senorita,
bukas man an batbat mong trangka.

Neneng


An buhok mong iyan na nakalugay
minapagiromdom kan bulawan na kaomahan kun anihan,
minaalon-alon sa pag-agi kan doros amihan,
o kaya mantang naghuhugay,
kan parong nin puga pagluwas sa bantal.
An paynita mo iyo man an bulan
kun bangging kugos asin kinakabray ko an gitara
mantang nakatangad sa saimong bintana o kaya tata,
an sakong daghan pigtatahop na nigo
sa kadikluman, naghahalat nin liwanag
na magikan sa saimong pagluwas
asin pagdungaw sa may pasamano,
an saimong pandok ugbos nin dahon na dumog nin ambon
na nakabitin siring sa simong hikaw
na iyo man an mga bitoon na nagkikintab sa kalangitan.
Alagad Neneng, na tood ko, iyong gaha saimo
sa panahon kaining retrato, an kilyab kaini
minarumarom sa turuhok nin saimong mga mata.
Asin kun an sakong mga tataramon garo mga burdang
burak sa saimong hinagot na pinyang bandana,
ay patawada: sinursi akong alibangbang na natagalpo
an layog kan tampok sa saimong liog
asin an saimong intagliong lawog.

Neneng

Your loose hair conjures memories of the golden fields
during harvest, undulating at the passing of the wind
or when you are brushing it,
of lemons when you come out of the bathroom.
Your comb becomes too the moon
on an evening when I strum the guitar
while I look up to your window or door
my breast a winnowing basket
in the dark, awaiting the light
that will come from your apparition
and when you look down from your sill
your face a bud wet with dew
hanging from it like your earrings
which are also the stars sparkling in the skies.
But Neneng, which I guess is how you were called
during the time of this picture, its brilliance
dims in the fierceness of your stare.
And if my words are like the embroidered
flowers on your woven pina bandanna,
oh please forgive me: I am a butterfly stitched
and bewitched by the gem on your neck
and your intaglioed visage.

(San Leandro, Sept. 14, 2008)